Sekret

Jack Reacher to jeden z moich ulubionych bohaterów literackich . Niestety ostatnio trochę stracił w moich oczach . Przyczyną jest chyba współautor ostatnich części , czyli brat Lee Childa.
Sekret jest chyba próbą przywrócenia blasku temu bohaterowi. Akcja tej części rozgrywa się w czasie gdy Jack jest jeszcze oficerem żandarmerii wojskowej. Po degradacji z majora na kapitana, zostaje oddelegowany do zespołu, który ma zidentyfikować i zneutralizować zabójców emerytowanych chemików pracujących pod koniec lat sześćdziesiątych dla rządu Stanów Zjednoczonych.
Ciekawa koncepcja i przynajmniej częściowa rehabilitacja po przeciętnych poprzednich częściach .
Duży minus to trochę mało Jacka w tej części .

Jack Reacher to jeden z moich ulubionych bohaterów literackich . Niestety ostatnio trochę stracił w moich oczach . Przyczyną jest chyba współautor ostatnich części , czyli brat Lee Childa.
Sekret jest chyba próbą przywrócenia blasku temu bohaterowi. Akcja tej części rozgrywa się w czasie gdy Jack jest jeszcze oficerem żandarmerii wojskowej. Po degradacji z majora na...

Mam ważenie, że Lee Child’owi i od niedawna również jego bratu Andrew, z którym już czwartą książkę pisze w duecie, pomysły na zajmującą akcję z kultowym Jackiem Reacherem nigdy się nie skończą. Wszak inspiracji nie brakuje. Cały czas na świecie prowadzone są choćby tajne rządowe projekty, które mają zwiększyć przewagę jednego państwa nad innym, a niektórym bardzo zależy na tym, by pozostały w ukryciu.

Z drugiej strony, jeśli nasz bohater siłą rzeczy nie młodnieje, zawsze można przenieść akcję o kilkadziesiąt lat wstecz, gdy był jeszcze młody, ale już niepokorny i niesamowicie dociekliwy.

I właśnie do roku 1992 podążamy za wówczas jeszcze zasilającym szeregi żandarmerii wojskowej, choć już zdegradowanym, Reacherem. To wtedy dochodzi do ataków na naukowców powiązanych z tajnym rządowym projektem sprzed ponad dwóch dekad, a Jack jest jednym z członków zespołu utworzonego w celu wyjaśnienia sprawy. A ta zatacza coraz szersze kręgi i odsłania tajemnice, których ujawnienie z pewnością nie będzie rządzącym na rękę. Kto poznał już Reachera wie jednak, że nie poprzestanie na półprawdach i nie odpuści bez względu na ryzyko.

I było jak zawsze dynamicznie, zajmująco i co ważne, w dopracowanej fabule nie czuć zmęczenia autorów materiałem, a wręcz świeżość, jakby to był pierwszy, a nie 28. tom cyklu.

Czy jednak po tylu częściach autorzy mogą czytelnika jeszcze czymś zaskoczyć? Przyznam, że mnie nie zaskoczyli, bo dobrze wiem, czego mogę się spodziewać, ale też właśnie dlatego z przyjemnością sięgam po każdy kolejny tom, mając gwarancję emocjonującej i pełnej zwrotów akcji historii, w której ścierają się siły dobra i zła, choć również te pierwsze częściej używają argumentu siły, niż siły argumentu. Przynajmniej wtedy, gdy są reprezentowane przez Jacka Reachera.

Tym razem jednak i niedocenianie kobiet może okazać się śmiertelnie niebezpieczne.

Mam ważenie, że Lee Child’owi i od niedawna również jego bratu Andrew, z którym już czwartą książkę pisze w duecie, pomysły na zajmującą akcję z kultowym Jackiem Reacherem nigdy się nie skończą. Wszak inspiracji nie brakuje. Cały czas na świecie prowadzone są choćby tajne rządowe projekty, które mają zwiększyć przewagę jednego państwa nad innym, a niektórym bardzo zależy na...

Kiedy jestem zmęczony jakąś ciężką gatunkowo książką albo pracą czy czymkolwiek innym, wtedy sięgam po przygody Jacka Reachera. To typowo amerykańska sensacja z bohaterem, który bezkompromisowo naprawia świat czy też wyrywa chwasty, jak mówi się czasem. Tak jest i tym razem. Reacher szuka prawdy do skutku, jest honorowy i skuteczny a potem odchodzi do kolejnych spraw. Przyznam, że to dla mnie najlepszy sposób na reset, tak jak oglądamy czasem z przyjemnością film, nie wymagający myślenia,ale nie wywołujacy niesmaku. Z przyjemnością sięgnę po kolejne książki kiedy się ukażą.

Kiedy jestem zmęczony jakąś ciężką gatunkowo książką albo pracą czy czymkolwiek innym, wtedy sięgam po przygody Jacka Reachera. To typowo amerykańska sensacja z bohaterem, który bezkompromisowo naprawia świat czy też wyrywa chwasty, jak mówi się czasem. Tak jest i tym razem. Reacher szuka prawdy do skutku, jest honorowy i skuteczny a potem odchodzi do kolejnych spraw....

Książka bez wzlotów i upadków. Wciąż takie same napięcie od pierwszej strony do ostatniej. Nie męczy, ale i nie porywa. Nie najgorsza, ale i nie najlepsza. Może być.....w oczekiwaniu na lepsze książki

Książka bez wzlotów i upadków. Wciąż takie same napięcie od pierwszej strony do ostatniej. Nie męczy, ale i nie porywa. Nie najgorsza, ale i nie najlepsza. Może być.....w oczekiwaniu na lepsze książki

Jack Reacher wrócił jak co roku, tym razem Lee Child opowiada nam historię która dzieje się w 1992 roku. O rety, książki Lee Childa są jak podróż w czasie, skaczemy w przód, potem znowu w tył. Generalnie ta część trzyma poziom zbliżony do pozostałych, niezwyciężony Reacher jak zwykle daje zbirom po mordach, skutecznie ścigając złych i rozprawiając się z nimi bez cackania. Sto procent akcji bez zatrzymywania nawet na chwilę. Choć trudno mi w to uwierzyć, przeczytałem wszystkie dwadzieścia osiem części, i z chęcią przeczytam kolejne.

Jack Reacher wrócił jak co roku, tym razem Lee Child opowiada nam historię która dzieje się w 1992 roku. O rety, książki Lee Childa są jak podróż w czasie, skaczemy w przód, potem znowu w tył. Generalnie ta część trzyma poziom zbliżony do pozostałych, niezwyciężony Reacher jak zwykle daje zbirom po mordach, skutecznie ścigając złych i rozprawiając się z nimi bez cackania....

Bardzo przeciętna. Nie ma nic ze starego Reachera, czyli jego rozkmin w głowie. Akcji mało, napięcia mało, trochę szkoda czasu.

Bardzo przeciętna. Nie ma nic ze starego Reachera, czyli jego rozkmin w głowie. Akcji mało, napięcia mało, trochę szkoda czasu.

Reacher w stylu retro czyli wracamy z bohaterem do czasów wojska i kariery w żandarmerii. Fabuła nieco przekomplikowana i nie ma się poczucia ciekawej zagadki choć tak niewiele brakowało. Dodatkowo bohaterowie drugoplanowi straszliwie nijacy i na jedno kopyto a sam Reacher jest na pograniczu niezniszczalności. Dobra lektura do pociągu ale nijak się ma do najlepszych części serii.

Reacher w stylu retro czyli wracamy z bohaterem do czasów wojska i kariery w żandarmerii. Fabuła nieco przekomplikowana i nie ma się poczucia ciekawej zagadki choć tak niewiele brakowało. Dodatkowo bohaterowie drugoplanowi straszliwie nijacy i na jedno kopyto a sam Reacher jest na pograniczu niezniszczalności. Dobra lektura do pociągu ale nijak się ma do najlepszych części...

Lepsza od poprzedniej

Lepsza od poprzedniej

Najlepsza z napisanych wspólnie, niemniej nadal jest to krok wstecz wobec Reachera stworzonego przez Lee. Panie młodszy Childzie, niech postaci czymś się różnią, na przykład odmienną formą wypowiedzi. A nie wszyscy zdaniami prostymi.

Najlepsza z napisanych wspólnie, niemniej nadal jest to krok wstecz wobec Reachera stworzonego przez Lee. Panie młodszy Childzie, niech postaci czymś się różnią, na przykład odmienną formą wypowiedzi. A nie wszyscy zdaniami prostymi.

Reacher - idealne lekarstwo na czytelniczy kryzys. Facet bezkompromisowy, z powodzeniem u kobiet, na koniec zawsze zwycięski. Nie jest to co prawda, najlepsza z Childowych książek, ale czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Ciekawe odniesienie do tragedii w Bhopalu., no i Reacher znowu w wojsku, gdzie zdecydowanie najlepiej się czuje.

Reacher - idealne lekarstwo na czytelniczy kryzys. Facet bezkompromisowy, z powodzeniem u kobiet, na koniec zawsze zwycięski. Nie jest to co prawda, najlepsza z Childowych książek, ale czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Ciekawe odniesienie do tragedii w Bhopalu., no i Reacher znowu w wojsku, gdzie zdecydowanie najlepiej się czuje.